Isang Simbahan

 sa pluma ni Batang Mapagmasid

Sinabi ni Hesus sa Kaniyang Simbahan ay “Ang ilaw ng sanlibutan.” Sinabi Niyang ito’y “Isang lungsod na nakatayo sa isang burol na hindi maaring ikubli” (Mateo 5:14). Ito ay nangangahulugan na ang Kaniyang Simbahan ay isang nakikitang institusyon. Ito ay dapat may katangian na malinaw na makilala ng mga tao at makilala ang kaibahan nito sa iba pang mga simbahan. Ipinangako ni Hesus, “Itatayo ko ang aking Simbahan at ang mga pintuan ng impiyerno ay hindi mananaig laban dito” (Mateo 16:18). Ito ay nangangahulugan na ang Kanyang Simbahan ay hindi nasira at hindi kailanman mawawalay mula sa Kanya. Ang Kanyang Simbahan ay matitira hanggang sa Kanyang pagbabalik.

Kabilang sa mga Kristiyanong simbahan, tanging ang Simbahang Katoliko ay umiiral buhat sa panahon ni Hesus. Bawat iba pang mga kristiyano iglesia ay isang sangay ng Simbahang Katoliko. Ang Eastern Orthodox ay humiwalay sa mga papa nong 1504. Ang simbahan ng Protestante ay itinatag noong panahong ng Repormasyon, na nagsimula noong 1517. (Karamihan ng Protestanteng simbahan ngayon ay mga tiwalag sa orihinal na Protestanteng tumaliwas sa Simbahan.)

Tanging ang Simbahang Katoliko ang umiiral noon pa mang ikasampung siglo, sa ikalimang siglo, at sa unang siglo, matapat na nagtuturo sa mga aral na ibinigay ni Kristo sa mga apostol, walang tinanggal. Ang linya ng mga papa ay maaring balikan, walang putol sa saksesyon, mula kay Pedro ang kanyang sarili. Ito ay walang katulad sa pamamagitan ng anumang institusyon sa kasaysayan.

Kahit ang pinakamatandang gobyerno ay bagong kumpara sa kapapahan, at ang simbahan na nagpapadala sa bahay-bahay ng mga misyonero sa kabataan kung ikukumpara sa mga Katoliko. Marami sa mga iglesia ay nagsimula kamakailan sa ikalabing siyam o ikadalawampung siglo. Ang ilan ay nagsimula na sa iyong pagkabuhay. Wala sa mga ito ang maaaring magsabing sila ang tunay na Simbahang itinatag ni Kristo.

Ang Katolikong Simbahan ay umiiral simula pa halos 2,000 taon, sa kabila ng tuluyang pagsalungat mula sa mundo. Ito ang patotoo sa banal na pinagmulang ng Simbahan. Ito ay dapat na higit sa isang tao lamang sa organisasyon, lalo na isinasaalang-alang ang kanyang karapatang-kasapi kahit na ilan sa mga pinuno nito ay hindi mabuti, mapanlamang, magnanakaw o nakadapa sa maling pananampalataya

Anumang organisasyon ng tao ay nasisira ng maaga. Ang Katolikong Simbahan ngayon ang pinaka laganap at pinakamalaking simbahan sa mundo na may bilyong miyembro: 1/6 ng sangkatauhan), at patunay ang mga maraming kamalian ng pinuno nito ngunit nanatiling matatag dahil sa pangangalaga ng Banal Espiritu.

Apat na marka ng tunay na Simbahan

Kung nais natin hanapin ang Simbahang itinayo ni Hesus, kailangan nating tukuyin ang isa sa apat na punong marka o katangian ng Kanyang Simbahan. Ang Simbahan ay isa, banal, katoliko, at apostoliko.

Ang Simbahan ay Isa (Roma 12:5, Cor 10:17, 12:13, CCC 813-822)

Itinatag ni Hesus ay isang Simbahan lamang, hindi isang koleksyon ng iba’t ibang iglesya (Lutheran, Baptist, Anglican, at iba pa). Sinasabi ng bibliya ang Simbahan ay asawa ni Kristo (Eph 5:23-32). Si Hesus ay maaring magkaroon ng asawa, at ang Kaniyang asawa ay ang Simbahang Katoliko.

Ang Kanyang Simbahan ay nagtuturo din ng iisang lupon ng doktrina, na dapat parehas sa mga itinuturo ng mga apostoles (Jude 3). Ito ay pagkakaisa ng paniniwala sa bibliya na tinawag tayo (Phil 1:27. 2:2)

Kahit ang ilang mga katoliko ay hindi sang-ayon mula sa opisyal na aral na itinuturo, ang mga opisyal na guro ng Simbahan –Mga papa at mga obispo ay kaisa sa Kanya –na hindi kailanman nagbago ang doktrina. Sa paglipas ng siglo, ang mga doktrina ay masusing pinag-aaralang ganap, ang Simbahan ay dumating upang maunawaan at ipaunawa ang mga ito sa mas malalim (Juan 16:12-13).

Ang Simbahan ay Banal (Eph 5:25-27, Rev 19:7-8, CCC 823-829)

Sa pamamagitan ng Kaniyang biyaya, itinatag Niya ang Simbahang Banal, tulad Niyang banal. Ito ay hindi nangangahulugan na ang bawat miyembro ay palaging banal. Sinabi ni Hesus na doon ay may parehong masama at mabuting mga kasapi ng Kanyang Simbahan (Juan 6:70), at hindi lahat ng miyembro ay pupunta sa langit (Mateo 7:21-23).

Pero ang Simbahan mismo ay banal dahil ito ay ang bukana ng kabanalan at ang tagapag-alaga ng mga espesyal na biyaya na itinatag ni Hesus, ang mga sakramento (Eph 5:26).

Ang Simbahan ay Katoliko (Matt 28:19-20, Rev 5:9-10, CCC 830-856)

Ang Simbahan ni Jesus ay tatawaging “catholic” (“unibersal” sa Griyego) dahil ito ay kanyang regalo sa lahat ng tao. Sinabi Niya sa Kanyang Apostol na pumunta sa buong mundo at gumawa ng mga alagad ng “lahat ng bansa” (Mateo 28:19-20).

Sa loob ng 2,000 taon ang Simbahang Katoliko ay isinasakatuparan ang misyong ito na ipangangaral ang mabuting balita na si Kristo ay namatay para sa lahat ng tao at gusto Niya ang lahat ng sa atin ay maging miyembrp ng kanyang sanlibutang pamilya (Gal 3:28)

Patunay na sa panahong ito, ang Simbahang Katoliko ay matatagpuan sa bawat bansa ng mundo at magpapalaganap ng mga misyonero upang “gumawa ng mga alagad ng lahat ng bansa” (Mateo 28:19)

Ang simbahan na itinatag ni Hesus ay kikilalanin sa ngalang “Ang Katolikong Simbahan,” hindi bababa sa taong 107, nang ginamit ito ni Ignatius of Antioch upang ilarawan sa Simbahan ni Hesus. Ang bansag na ito sinaunan na noong panahon pa lamang ng mga apostol.

Ang Simbahan ay Apostoliko (Eph 2:19-20, CCC 857-865)

Ang Simbahan ni Hesus ay itinatag biang apostoliko dahil Siya ay nagtalaga ng mga apostol na magiging unang lider ng Simbahan. Ang mga apostol ay mga unang Obispo, at simula noong unang siglo nagkaroon ng walang putol na saksesyon ng mga obispo katoliko na matapat na nagpapahayag ayon sa turo ng mga unang Kristiyano at sa mga bibig tradisyon (2 Tim 2.02)

Ang paniniwalang ito ay ang Muling Pagkabuhay ni Hesus, Ang tunay na presensya ni Hesus sa Eukaristiya, ang sakripisyo sa banal na misa, ang kapatawaran ng mga makasalanan sa pamamagitan ng mga pari, binyag pagbabagong-buhay, ang pagkakaroon ng purgatoryo, ang mahalagang papel ni Maria, at marami pang iba-kahit na ang doktrina ng apotolik saksesyon.

Pinatunayan ng mga tala ng unang kristiyano ay totoong katoliko sa paniniwala at gawi at sila ay naniniwala sa saksesyon ng mga apostol bilang kanilang pinuno. Ang pinaniniwalaan ng mga naunang kristiyano ay ating pinaniniwalaan magpahanggang sa ngayon. Walang simbahan ang maaring umangkin noon.

kredito: http://en.allexperts.com/q/Bible-Studies-1654/Secrets-Catholic-Church.ht

Kontrasepsyon, sa Aking Perspektibo

sa pluma ni Batang Mapagmasid

Ang kontrasepsyon ay hindi na bago, ayon sa tala ng kasaysayan ang mga lumang tao ay gumagamit ng iba’t ibang paraan sa pagkontrol ng kapanganakan apat na libong taon na ang nakaraan. Sila ay umiinom ng posyon na sanhi ng pansamantalang pagkabaog; gumagamit sila ng linen; balahibo ng tupa o balat ng hayop bilang pamamaraan panghadlang; sila’y nagpapahid sa matris ng lason upang panatilihin ito mula sa pagdadala ng buhay. Ang mga Romano ay gumamit ng kontrasepsyon, ngunit ang mga unang Kristiyano ay hindi yumakap sa paganong kultura at tinanggihan ang paggamit nito.

Kinokondena ng bibliya ang nasabing gawain (Gen. 38:8-10), gaya ng ginawa ng lahat ng Kristiyano bago ang taong 1930. Sa panahon ng mga Anglikano Iglesia ay nagpasyang payagan ang kontrasepsyon sa ilang mga sitwasyon. Di naglaon sinundan ito ng mga protestateng denominasyon. Ngunit ang Katolikong Simbahan ay nanatili sa doktrina ng makasaysayang Kristiyanismo. Ngunit bakit? Bakit ang simabahan ay nanatili sa lumang doktrina?

Ang modernong mundo ay may problema sa pag-unawa sa tindig ng Simbahan sa pagbubuntis dulot ng modernisasyon na nagpapalimot sa tunay na layunin ng pakikipagtalik. Ito ay hindi lubos nauunawaan ng bagong tao. Hinahangad niya ito, pinapangarap, inilalarawan, ibinibigay ang buong pag-iisip, iniisip na ang pagkikipagtalik ay isang mapalad na gawin; nakikita niya na lahat ng kanyang problema ay masusulosyunan ng isang problema kung saan makakakuha siya ng pinaka-kasiyahan sa labas ng mga ito.

Ngunit dapat nating isaisip ang mga bagay na ito. Sino ang nag-imbento ng sex? Ano ang sex? Ano ang kanyang layunin? Gaano ito kahalaga? Para sa mga Kristiyanong kagaya mo, ang Diyos ay siyang nag-imbento ng sex. Dahil siya ang nagbigay nito, Siya ay may awtoridad na tukuyin ang layunin at kahulugan nito. Diyos ang nagsiwalat na ang layunin ng sex ay pagpapadami at pagsasama. Sa araw ng mag-asawa, ang pagtatalik ay kahalintulad sa panata at pangako sa isang kasal na isinakatuparan ng laman. Sa araw ng kasal, pangako nila na ang pagmamahal ay libre, tapat, at bukas sa buhay. Ang bawat pagkilos ng pagtatalik ay pagpapanibago ng kanilang panata.

Ang ilang magkapareha ay nagsasabing sila ay bukas sa buhay ngunit gagamit ng kontraseptibo sa pagitan ng mga bata. Sa ibang salita, sila ay ganap na bukas sa buhay maliban na lamang sa kanilang responsibilidad matapos ang pagtatalik. Paano na lamang kung ganito ang mentalidad sa iba pang bahagi ng kanilang kasal-panata.

Maaring bang sabihin ng asawa na siya ay tapat habang wala siyang kalaguyo? Masasabi niya bang maibibigay niya ang kanyang sariling ganap sa kanyang asawa habang siya ay mayaman? Masasabi ba ng lalaki na ang pakikipagtalik ay libre maliban kung ipupwersa niya ang sarili sa kanyang asawa? Ang lahat ng ito ay walang katotohanan, ngunit ang mag-asawang gumagamit ng kontraseptibo ay pinasisinungalingan ang kanilang sariling panata na sila ay magiging bukas sa Diyos –ang regalo ng buhay. Kapag dumating ang puntong ito, sila ay natatakot kung ano ba ang ibig sabihin ng sex.

Ngunit ang pakikipagtalik ay higit sa isang panata sa kasal na ginawang laman. Ito din ay salamin ng mga nagbibigay-buhay pag-ibig sa Trinitaryo. Sa bibliya, ang babae at lalaki ay hindi ginawa upang mangalaga lamang ng mga uri ng hayop, ganun din ang mga hayop. Ang tao ay tinawag upang maging imahe at wangis ng Diyos, ito ay nagpapahayag sa ating katawan, ang mukha ng Diyos ay ang pagmamahal.

Hangad ng Panginoon sa atin ay magmahal tulad ng pagmamahal Niya sa atin na nakatatak sa ating pagkatao, kaya isang tanong ang dapat nating tanungin kapag pumasok ang sekswal na moralidad: “Ako ba ay nagpapahayag ng pag-ibig ng Diyos sa aking katawan o para lamang sa aking sariling interes?” kapag ang isang mag-asawa ay ginawa ito, nagiging sila ay ganap –isang imahe ng tunay na pag-ibig –at sa pamamagitan nito isinasakatuparan nila ang pagmamahal ng Diyos sa mundo. Ang pagkilos na nagbibigay-buhay pag-ibig sa pagitan ng mag-asawa ay sumasalamin sa pag-ibig ng Diyos sa kanyang simbahan tulad ng sinasabi ng Bibliya na ang Simbahan ay asawa ni Kristo (Eph 5:23-32). Ating tanungin sa ating mga sarili: “Isinasaalang-alang ba namin ang relasyon ni Kristo at ng kaniyang Simbahan na aming kinabibilangan?, saan papasok ang kontrasepsyon sa relasyong ito? Ano ang kontrasepsyon sa pag-ibig ni Kristo?

Lingid sa teolikong implikasyon, dapat nating isaalang-alang ang mga kahihinatnan ng kontrasepsyon sa lipunan. Kapag ito ay kumalat sa ‘ting bansa, ito ay maaring mas puminsala at pahirapan ang mga relasyon mag-asawa. Dadami ang pagtataksil dulot nang walang kapangambahan sa pakikipagtalik sa labas ng tahanan dahil inaalok nito ang madaling paraan upang matakasan ang masamang dulot ng pakikipag-apid, bababa ang moralidad sa lipunan, dadami ang relasyon sa kapwa kasarian dahil mababawasan ang takot sa sakit na maaring makuha rito. Ang Simbahan ay natatakot na abusuhin ito lalo na ng mga kalalakihan, maaring bumaba ang tingin sa mga kababaihan, at hindi na maalagaan ang kanyang pisikal at sikolohikal na aspeto, maaring dumating ang punto na ang tingin sa mga kababaihan ay pansaraling parausan, at hindi na tulad ng kanyang iginagalang at minamahal na kasama, lalong dadali ang proseso ng deborsyo, marami ang batang magiging produkto ng nasirang pamilya.

Napakasarap sabihin sa iyong asawa na nagawa mong magtimpi at alagaan ang iyong sariling katawan sa kabila ng libu-libong gumamit ng kontraseptibs at nakikipagtalik ng maaga. Napakaswerte siguro nang iyong mapapangasawa dahil inihanda mo ang iyong sarili sa takdang panahon na ibabahagi mo ito sa kanya -walang pag-aalinlangan kung gagamit ka ba ng kontraseptibs dahil NANINIWALA ka na malinis siya dahil nagmamahalan kayo.

Bukod dito, ang mga tao ay maaring ihiwalay ang paggawa ng pagmamahal mula sa paggawa ng buhay (kaya ipinagbabawal ang homosekswal at masturbesyon). Sa pamamagitan ng pagtaas ng kontraseptibs, ito ay magiging unting mahirap na makita na ang pakikipagtalik ay simbolo ng pag-ibig ng Diyos. Hindi maipaghihiwalay ang pagmamahal sa paggawa ng buhay tulad ng ginawa ng Diyos sa atin.

Ang ilan ay nagsasabing ang Simbahan ay pumipiil sa kalayaan ng mga kababaihan. Gayunman, ang maasim na bunga ng kontraseptibo ay “Kalayaan” ito ay maling kahulugan ng kalayaan. Kalayaan upang talikdan ang pagmamahal sa aking asawa?, kalayaan upang talikdan ang aking responsibilidad sa aking mga anak? Kalayaan upang abusuhin ang aking kakayan sa pakikipagtalik? Kalayaan upang itiwalag ang aking pananampalataya sa Maykapal? Isaalang-alang ang mga sumusunod na tanong sa akin ng isang batang babae: “Ako ay 21-taong gulang na liberal na gumagamit ng Pill ng dalawang taon. Ito ay masyadong mahal na sa tingin ko ang aking kasintahan ay dapat ibahagi ang kalahati ng gastos, ngunit natatakot akong talakayin namin ang pera.” Ang tunay na problema sa likod ng mga inaaping kababaihan ay kawalang paggalang sa kanila ng kalalakihan bilang tao, kontrasepsyon ay isang siguradong paraan upang panatilihin ang mga kababaihan sa tanikala.

Ang mga naunang peminista ay taliwas sa paggamit ng kontraseptibs dahil sa kadahilanang ito, at ang ibang modernong peminista ay napagtatanto na ang kaaway ng liberasyon ng mga kababaihan. Gayundin, ang mga antropolohiya na nag-aral sa pinagmulan at pagkasira ng sibilisasyon ay nagsabing ito’y dulot ng pakikipagtalik sa labas ng tahanan at hindi pagtalima sa kabutihan ng kasal kaya ang pamilya ay nagsisimulang gumuho. Kung gusto mong sirain ang lipunan, h’wag mong sirain ang gobyerno, sirain mo ang pamilya at tiyak na masisira ito.

Kaya ang Simbahan ay hindi nag-aatubili na ituro ang malawak na implikasyon ng kontraseptibo. Ang pag-ibig sa pagitan ng asawa sa asawa ay ipinagbubuklod ng Kasal. Isang matibay na kasal na may panata at pangako tungo sa matibay na pamilya –na siyang pundasyon ng lipunan. Ayon sa Simbahan, “Ang kinabukasan ng sangkatauhan ay pumasa sa pamamagitan ng paraan ng pamilya.”

Ang pagsasabatas ng paggamit ng kontraseptibs sa ibang bansa ay nagdulot ng maraming sirang pamilya, dumami at napadali ang diborsyo, lumala ang sakit dala ng pakikipagtalik, pagbaba sa kasal ng lalaki at babae at pagtaas ng mga kinakasal sa parehong kasarian, bumaba ang moralidad, pag-abuso sa mga kababaihan. Ito ba ang nais mong bansa? Isang kanser sa sibilisasyong ito?

Sa panahong mainit ang pagpasa ng RH Bill, naglalaban ang kolonyal imperyalismo ng  Amerika at Katolisismo sa Pilipinas. Ang pagyakap sa artipisyal na pamamaraan o pagtalima sa relihiyong ating kinagisnan ang nag-uumpugan. Nahihirapan tumimbang ang mga Pilipino dahil tayo ay likas na mapagmahal sa pamilya, maaruga sa magulang at magalang sa mga kababaihan na turo ng relihiyong dinala ng mga espanyol.

Parehong may mabuti at masamang maidudulot kung maipasa man ang RH bill, ngunit ang nakikita ko ay mas mananaig ang masamang dulot kumpara sa mabuti lalo na sa usaping moral. Nahahalina lamang tayo sa magandang pangalan ng Reproductive Health Bill, atin munang basahin ang kabuuan ng kartel at magpasya.

Pag-ibig ang dahilin kung bakit.